De periode tussen de Opstanding en het Pinksterfeest stond voor de discipelen in het teken van de 'lijfelijke' afwezigheid van Jezus.
Niet voor niks heeft de afgelopen zondag de naam van 'wezenzondag' gekregen.
Je kunt je vorstellen dat het voor hen een zoeken was naar houvast nu Jezus niet meer in hun midden was.
Dan moet je het doen met de verhalen uit het verleden en misschien ook een beetje met de beloften voor de toekomst.
Wat dat betreft bevinden we ons in dezelfde situatie, wel met een eeuwenlang verleden, maar nog steeds zoeken naar de bevestiging van de beloften van toen.
'Houvast' betekent, dat je het zoekt buiten jezelf, dat je afhankelijk bent van wat van buitenaf aangereikt wordt. Het laat ook zien, dat je zelf niet genoeg zekerheid bezit om vol vertrouwen op pad te gaan.
De belofte met Pinksteren is, dat de discipelen zodanig aangeraakt worden door de Geest, dat ze vol raken van de boodschap van Jezus. En, 'waar het hart vol van is, stroomt de mond van over..'
Oftewel:  de zekerheid en stevigheid komt nu niet meer van buiten maar van binnenuit!
Wat betekent dat voor ons vandaag...?

 U/Jij wordt van harte uitgenodigd deze dienst mee te maken!